zondag 8 november 2009
Current Events
Studying maths and other seafaring topics. Participating in National Novel Writing Month: 20.000K and write-in afternoon in Antwerp today. Spent several days on Boekenboers for human rights purposes. Bought a second hand print of Ernst Jüngers 'Op de Marmerklippen', Flemish edition 1942. Meeting some close fiends. Saw Madama Butterfly in Vlaamse Opera Antwerpen; reading 'Het kostbare weefsel' (Bart Dewever) en 'Over politiek' (Luc Huyse). Thinking. Badly neglecting some things and some people, hoping to catch up soon.
maandag 6 juli 2009
Dave Eggers on homework help centers
Listen to this:
http://www.ted.com/talks/dave_eggers_makes_his_ted_prize_wish_once_upon_a_school.html
Thank you,
Fenrig
http://www.ted.com/talks/dave_eggers_makes_his_ted_prize_wish_once_upon_a_school.html
Thank you,
Fenrig
Just a day in the center of Antwerp
Today I've met, among many others,
- An young Algerian woman who lived seventeen years in Belgium. She sustained close ties with her country of origin and her family. We spoke of human rights in Algeria and she very naturally agreed to support our human rights cause.
- A man who ardently refused to support human rights organisations because they did not fight for the lives of the unborn. He was talking about the abortion holocaust in current Western society.
- A curious and most polite elder man who recalled that I once was promoting an environmentalist organisation, while now I was advocating human rights. A long conversation ensued that covered the work of several ngo's, purity, Marx, and my objections to utopian world views. We parted in joyful sympathy.
- One of the I-POWER crew members. We talked about activism, self-understanding, long-term strategies and effective means to change the world.
- An young Algerian woman who lived seventeen years in Belgium. She sustained close ties with her country of origin and her family. We spoke of human rights in Algeria and she very naturally agreed to support our human rights cause.
- A man who ardently refused to support human rights organisations because they did not fight for the lives of the unborn. He was talking about the abortion holocaust in current Western society.
- A curious and most polite elder man who recalled that I once was promoting an environmentalist organisation, while now I was advocating human rights. A long conversation ensued that covered the work of several ngo's, purity, Marx, and my objections to utopian world views. We parted in joyful sympathy.
- One of the I-POWER crew members. We talked about activism, self-understanding, long-term strategies and effective means to change the world.
zondag 14 juni 2009
To a friend
It has been six months since I wrote you. Living in Antwerp, my life is both the same and completely different as it was a year and a half ago. I have left the financial sector, most likely for good, and I work a few days in the week for an ngo, more precisely for the fund raising department. As a volunteer I'm still involved with small arms proliferation, and also with board responsibilities, further bringing into practice the policy on movement growth that we developed in the preceding years. That's not always easy as many people (including myself) have their own opinions and dogmas on how that should be done exactly. But there is progress and I think that we'll finally reach our targets.
You may or may not recall that I was following a course on nautical sciences. I continued to do so over the last months and this brought me to an incredible voyage at sea. The attached picture is one of the ship I boarded this Spring for one month. Navigating, steering, watch standing, position & compass calculating, but also cleaning, working on deck, and rigging the sails thirty meters above the ship: it was harsh work under the quite rigid authority of the instructors, but very rewarding. With no land in sight and no lights around, there is only the ship and the sea and, if the sky is clear, the stars above. And the curiosity of the Atlantic dolphins that accompanied us! :-). It was one of the most amazing experiences of my life. The completion of this seafaring internship gives me the possibility to sail as a trainee on all commercial vessels that can use a deck officer apprentice. I plan to spend the foreseeable future with seafaring and seafaring studies, ngo work, and reading/writing. Gradually this will give me a considerable and increasing mobility and freedom. Around next year's Easter my second term on the board will end, and I do not intend to go for a third term. I long to "uncommit" myself for a long time so that I can devote myself to other things. Maybe there is even a chance we could then meet somewhere in the US, if you would like that idea. Well that's still one year from now but then again I have understood how utterly short a year can be.
For the rest I think that I can congratulate you by now with your dissertation and your PhD. I'm sure you have a bright and interesting future before you in the world of education and investigation... I really hope, but I do not doubt, that you can spark the inspiration of many students to engage themselves further into international relations and human rights policies. It's a profound and exceptional contribution and a big difference you can make there. Furthermore I hope all is well with you as a person, and that you also find the time that you need for the things that you like.
I'm writing a short novel in English, 'Estimated Time of Arrival', on seafaring, human rights, and some memories I have, and of things that life brings about. I may send it to you one day as a present.
All the best and take care,
Fenrig
You may or may not recall that I was following a course on nautical sciences. I continued to do so over the last months and this brought me to an incredible voyage at sea. The attached picture is one of the ship I boarded this Spring for one month. Navigating, steering, watch standing, position & compass calculating, but also cleaning, working on deck, and rigging the sails thirty meters above the ship: it was harsh work under the quite rigid authority of the instructors, but very rewarding. With no land in sight and no lights around, there is only the ship and the sea and, if the sky is clear, the stars above. And the curiosity of the Atlantic dolphins that accompanied us! :-). It was one of the most amazing experiences of my life. The completion of this seafaring internship gives me the possibility to sail as a trainee on all commercial vessels that can use a deck officer apprentice. I plan to spend the foreseeable future with seafaring and seafaring studies, ngo work, and reading/writing. Gradually this will give me a considerable and increasing mobility and freedom. Around next year's Easter my second term on the board will end, and I do not intend to go for a third term. I long to "uncommit" myself for a long time so that I can devote myself to other things. Maybe there is even a chance we could then meet somewhere in the US, if you would like that idea. Well that's still one year from now but then again I have understood how utterly short a year can be.
For the rest I think that I can congratulate you by now with your dissertation and your PhD. I'm sure you have a bright and interesting future before you in the world of education and investigation... I really hope, but I do not doubt, that you can spark the inspiration of many students to engage themselves further into international relations and human rights policies. It's a profound and exceptional contribution and a big difference you can make there. Furthermore I hope all is well with you as a person, and that you also find the time that you need for the things that you like.
I'm writing a short novel in English, 'Estimated Time of Arrival', on seafaring, human rights, and some memories I have, and of things that life brings about. I may send it to you one day as a present.
All the best and take care,
Fenrig
vrijdag 5 juni 2009
The Secret League of Biodiversity Keepers
This is one for the environmentalists among us.
A few days ago I was on the road once more, advocating for a large environmental organisation that is active for the conservation of endangered species, ecosystems and biodiversity. I meet a lot of people that are annoyed by my enthousiastic ravings. And I meet opponents. Most of the time, they are badly informed and even if I can't convince them or challenge their opinion, I still have the satisfaction of being right.
That day, I was beaten. I encountered some of those rare persons that have a lifetime of experience and are still compassionately driven for the same cause, but have left my organisation in bitter disappointment already a long time ago. This man, a fourty-something veterinary and surgeon, explained me in a mood of growing rage how large systems and organisations tend to suffocate their own purpose and become bureaucracies, tankers that have lost the power to act in a creative way and can not make a significant difference any more - they simply exist and keep themselves alive. He gave a wealth of examples from biology, economy, and managerial sciences (health industry, corporate decision processes, environmental lobbies).
While he spoke I slowly came to understand the origin of his anger. From childhood on, he was fascinated by small amphibians and reptiles. Like his father before him, he had become a specialist and a collector, breeding the species at home for years. He repeatedly cited their Latin names like it was daily use for him.
In Belgium, and especially in the Flemish region, the nearly-extinct species are no longer to be found on farmlands (poisoned to death), nor in environmental protection zones (due to mismanagement). Environmental lobbyists that influence the decision-making are mostly not the specialists in biodiversity, but amateurs of certain birds and popular wildlife. They are not capable of and not even open for the adequate, extremely delicate governing of the protected lands.
Consequently, the only spaces left for the endangered reptiles and amphibians are the industrial parks and construction zones. But because they live there, they officially do not exist for the environmentalists. What happens next is that the bulldozers and concrete mills are always the first to find them.
This veterinarian claimed the need to count, list and rescue these species and their larvae, but was not taken serious by the environmentalists. The latter prefer to undertake excursions in France to find species that are not more than a few miles away from each Flemish town, though in the 'black zones' that are not acknowledled. But, luckily, the man continued, there are a few brave people that go and collect embryos in the highest secrecy, to keep and protect them in their private gardens, even in this country's capital...
An undergound movement of highly specialised biodiversity keepers. Maybe they are around your corner. A fascinating idea. I have his email address.
A few days ago I was on the road once more, advocating for a large environmental organisation that is active for the conservation of endangered species, ecosystems and biodiversity. I meet a lot of people that are annoyed by my enthousiastic ravings. And I meet opponents. Most of the time, they are badly informed and even if I can't convince them or challenge their opinion, I still have the satisfaction of being right.
That day, I was beaten. I encountered some of those rare persons that have a lifetime of experience and are still compassionately driven for the same cause, but have left my organisation in bitter disappointment already a long time ago. This man, a fourty-something veterinary and surgeon, explained me in a mood of growing rage how large systems and organisations tend to suffocate their own purpose and become bureaucracies, tankers that have lost the power to act in a creative way and can not make a significant difference any more - they simply exist and keep themselves alive. He gave a wealth of examples from biology, economy, and managerial sciences (health industry, corporate decision processes, environmental lobbies).
While he spoke I slowly came to understand the origin of his anger. From childhood on, he was fascinated by small amphibians and reptiles. Like his father before him, he had become a specialist and a collector, breeding the species at home for years. He repeatedly cited their Latin names like it was daily use for him.
In Belgium, and especially in the Flemish region, the nearly-extinct species are no longer to be found on farmlands (poisoned to death), nor in environmental protection zones (due to mismanagement). Environmental lobbyists that influence the decision-making are mostly not the specialists in biodiversity, but amateurs of certain birds and popular wildlife. They are not capable of and not even open for the adequate, extremely delicate governing of the protected lands.
Consequently, the only spaces left for the endangered reptiles and amphibians are the industrial parks and construction zones. But because they live there, they officially do not exist for the environmentalists. What happens next is that the bulldozers and concrete mills are always the first to find them.
This veterinarian claimed the need to count, list and rescue these species and their larvae, but was not taken serious by the environmentalists. The latter prefer to undertake excursions in France to find species that are not more than a few miles away from each Flemish town, though in the 'black zones' that are not acknowledled. But, luckily, the man continued, there are a few brave people that go and collect embryos in the highest secrecy, to keep and protect them in their private gardens, even in this country's capital...
An undergound movement of highly specialised biodiversity keepers. Maybe they are around your corner. A fascinating idea. I have his email address.
Op zee, aan wal
Beste,
Na een reis van een kleine maand over Noordzee, Atlantische Oceaan en Golf van Biskaje ben ik terug aan wal, traag wennend aan het vreemde leven dat de mensen er slijten... Met dagenlang 360° water om je heen en een lege horizon kan je de wereldse zaken wel weer wat relativeren moet ik zeggen. Er is alleen het schip, haar bemanning met wie je de dag en de nacht door moet komen, en de zee - die alle vormen en kleuren aanneemt: diepblauw of grijs, vlak, hoog, hol, nevelig wit, spiegelachtig glad... We hielden ons bezig met duty (karweien, kuisen, keuken...), watch (het eigenlijke werk van een officier op de brug: kaartwerk, logboek, radar en instrumenten controleren, koersen berekenen, het weer observeren, lookout, sturen) en stand-by (werk aan dek of in de masten, het touwwerk bedienen beneden of op +30 meter hoog in de ra). Dat alles dag en nacht. Zeilen onder de sterren: als roerganger een zeilschip van 106 meter besturen, buiten om vijf uur 's nachts, onder open sterrenhemel met veel wind... het schip helt langszij in een hoek van vijfenveertig graden met de zee... en dan treedt de dageraad in... ik had niet gedacht dat ik zoiets mee ging maken... Ontzettend spectaculair dat zulke zaken kunnen volgen uit een beslissing: "het is tijd, ik ga varen".
Deze dagen bevind ik me, net als vóór ik vertrok, in wisselende stemmingen van prestaties en lethargie. Misschien zijn dat laatste die 'black dogs' waar Churchill of Hemingway over schreven. Ik heb, door weer te gaan studeren, mezelf de kans gegeven om radicaal uit te breken; de zeevaart is daartoe eerder een middel, dat past in een groter geheel van (bescheidener bedoeld dan hoe het er staat): de uitvinding van een nieuwe mens. Ik leef vandaag blijkbaar volgens een code of ideologie die ik in onze tijd nergens herken of terugvind. Het geeft me dikwijls een gevoel van vervreemding, dat me soms ook verlamt. Ik heb nu een massa tijd gekocht, tijd die ik wil doen renderen... Maar de zaken die ik op mij heb genomen liggen soms zwaar op de maag. Goeddeels vind ik het niet altijd gemakkelijk om de uren (te begrijpen zoals in de film The Hours) door te komen. Alles ligt klaar: een bevoorrechte positie in een grote organisatie, de bouwstenen voor een schrijverschap, wonen in het oude hart van een grote stad, hechte banden met goede vrienden, een boeiende opleiding die mijn wereld verder ontsluit, een toekomst met veel tijd en avontuur. Het is aan mij alleen om dat waar te maken. Deze dagen zoek ik verder naar oplossingen en manieren om mij te organiseren. (Alle tips zijn welkom.)
Vele groeten vanwege
Fenrig
Na een reis van een kleine maand over Noordzee, Atlantische Oceaan en Golf van Biskaje ben ik terug aan wal, traag wennend aan het vreemde leven dat de mensen er slijten... Met dagenlang 360° water om je heen en een lege horizon kan je de wereldse zaken wel weer wat relativeren moet ik zeggen. Er is alleen het schip, haar bemanning met wie je de dag en de nacht door moet komen, en de zee - die alle vormen en kleuren aanneemt: diepblauw of grijs, vlak, hoog, hol, nevelig wit, spiegelachtig glad... We hielden ons bezig met duty (karweien, kuisen, keuken...), watch (het eigenlijke werk van een officier op de brug: kaartwerk, logboek, radar en instrumenten controleren, koersen berekenen, het weer observeren, lookout, sturen) en stand-by (werk aan dek of in de masten, het touwwerk bedienen beneden of op +30 meter hoog in de ra). Dat alles dag en nacht. Zeilen onder de sterren: als roerganger een zeilschip van 106 meter besturen, buiten om vijf uur 's nachts, onder open sterrenhemel met veel wind... het schip helt langszij in een hoek van vijfenveertig graden met de zee... en dan treedt de dageraad in... ik had niet gedacht dat ik zoiets mee ging maken... Ontzettend spectaculair dat zulke zaken kunnen volgen uit een beslissing: "het is tijd, ik ga varen".
Deze dagen bevind ik me, net als vóór ik vertrok, in wisselende stemmingen van prestaties en lethargie. Misschien zijn dat laatste die 'black dogs' waar Churchill of Hemingway over schreven. Ik heb, door weer te gaan studeren, mezelf de kans gegeven om radicaal uit te breken; de zeevaart is daartoe eerder een middel, dat past in een groter geheel van (bescheidener bedoeld dan hoe het er staat): de uitvinding van een nieuwe mens. Ik leef vandaag blijkbaar volgens een code of ideologie die ik in onze tijd nergens herken of terugvind. Het geeft me dikwijls een gevoel van vervreemding, dat me soms ook verlamt. Ik heb nu een massa tijd gekocht, tijd die ik wil doen renderen... Maar de zaken die ik op mij heb genomen liggen soms zwaar op de maag. Goeddeels vind ik het niet altijd gemakkelijk om de uren (te begrijpen zoals in de film The Hours) door te komen. Alles ligt klaar: een bevoorrechte positie in een grote organisatie, de bouwstenen voor een schrijverschap, wonen in het oude hart van een grote stad, hechte banden met goede vrienden, een boeiende opleiding die mijn wereld verder ontsluit, een toekomst met veel tijd en avontuur. Het is aan mij alleen om dat waar te maken. Deze dagen zoek ik verder naar oplossingen en manieren om mij te organiseren. (Alle tips zijn welkom.)
Vele groeten vanwege
Fenrig
Stemadvies
Dag beste mensen,
Met de verkiezingen voor de deur, de volgende bedenkingen. Er is een politieke crisis aan de gang en velen worden overweldigd door antipolitieke stemmingen maar er zijn genoeg mogelijkheden om helder te stemmen. Laat je stem spreken!
1. Stem links op Groen! of rechts op N-VA
Doe de traditionele partijen pijn omdat ze er niet in slagen om leiderschap te tonen en een duidelijke lijn uit te zetten. Stem daarom op de twee partijen die integer zijn gebleven; twee partijen die een duidelijke ideologische lijn hebben; twee partijen die over het algemeen de beste parlementsleden hebben (bedenk dat we een parlement moeten verkiezen en geen regering!). Als je eerder progressief wil stemmen, eerder voor communautaire verzoening en eerder economisch links, stem dan op Groen! Als je eerder conservatief wil stemmen, eerder Vlaamsgezind en eerder economisch rechts, stem dan op N-VA. Het is een manier om de drie traditionele politieke families op hun plaats te zetten.
2. Stem zeer links, stem PVDA
Als je in het bijzonder de SP.a wil straffen omdat ze niet links meer is, maar gewoon een neoliberale, paarse partij, overweeg dan op PVDA te stemmen.
- Eerst de mensen, niet de winst.
- PVDA is sterk verruimd, het zijn niet langer de dogmatische communisten van vroeger. Steun deze verruiming, laat zien dat een écht linkse stem in het parlement nodig is (de stem van de vakbonden, de andersglobalisten, de systeemcritici, de mensen die het neoliberale systeem niet normaal vinden, de armsten...).
- Het is beter één PVDA'er in het parlement te hebben dan de 15e SP.a-er.
SP.a zegt dat die 15e SP.a-er misschien nodig is om een rechtse regering te vermijden. Nu wil ik niet per se een rechtse regering, maar ik wil wel de SP.a eens overal in de oppositie zien zodat ze daar eens rustig kunnen nadenken over waar ze de laatste jaren nu eigenlijk mee bezig zijn.
Als je sociaal wil stemmen, waarom PVDA in plaats van Groen? Groen! beweert ook een fors sociaal programma te hebben. Een interessant breekpunt dat een mooi voorbeeld is: de BTW. De BTW-heffing is afhankelijk van het soort product:
* 6 % vooral voor basisproducten en geleverde diensten met een sociaal karakter (bijvoorbeeld: levensnoodzakelijke producten, personenvervoer, landbouwdiensten …)
* 12 % voor bepaalde goederen en geleverde diensten die vanuit economisch of sociaal oogpunt belangrijk zijn (bijvoorbeeld: kolen, margarine, abonnement voor betaaltelevisie …)
* 21 % voor handelingen die betrekking hebben op goederen of diensten die niet elders werden vermeld (bijvoorbeeld: nieuwe auto's, huishoudelijke apparaten, cosmetica ...)
De BTW op energie bedraagt nu 21%. PVDA wil die verlagen naar 6% omdat energie een basisbehoefte is, en een grote groep in onze samenleving in toenemende mate moeite heeft om de energiefactuur te betalen. Groen! is tegen zo'n verlaging omdat het vreest dat er dan meer verbruikt en verspild zal worden. Zo zie je dat bij Groen! uiteindelijk de ecologie primeert en bij PVDA het sociale aspect. Kies zelf wat je het belangrijkste vindt.
3. Beloon goede parlementsleden
Gelijk op welke partij je stemt, kijk het rapport van de parlementsleden na op www.standaard.be en beloon degenen die het goed hebben gedaan. Vergroot hun gewicht op de lijst door hun bolletje(s) te kleuren en niet gewoon het bolletje van de partij. Dit is ontzettend belangrijk omdat je je er anders bij neer legt dat België een particratie is waar alleen de kopstukken die in de media komen beloond worden en de ernstige maar minder bekende parlementsleden niet.
Dit alles ter overweging...
Vele groeten
Fenrig
Met de verkiezingen voor de deur, de volgende bedenkingen. Er is een politieke crisis aan de gang en velen worden overweldigd door antipolitieke stemmingen maar er zijn genoeg mogelijkheden om helder te stemmen. Laat je stem spreken!
1. Stem links op Groen! of rechts op N-VA
Doe de traditionele partijen pijn omdat ze er niet in slagen om leiderschap te tonen en een duidelijke lijn uit te zetten. Stem daarom op de twee partijen die integer zijn gebleven; twee partijen die een duidelijke ideologische lijn hebben; twee partijen die over het algemeen de beste parlementsleden hebben (bedenk dat we een parlement moeten verkiezen en geen regering!). Als je eerder progressief wil stemmen, eerder voor communautaire verzoening en eerder economisch links, stem dan op Groen! Als je eerder conservatief wil stemmen, eerder Vlaamsgezind en eerder economisch rechts, stem dan op N-VA. Het is een manier om de drie traditionele politieke families op hun plaats te zetten.
2. Stem zeer links, stem PVDA
Als je in het bijzonder de SP.a wil straffen omdat ze niet links meer is, maar gewoon een neoliberale, paarse partij, overweeg dan op PVDA te stemmen.
- Eerst de mensen, niet de winst.
- PVDA is sterk verruimd, het zijn niet langer de dogmatische communisten van vroeger. Steun deze verruiming, laat zien dat een écht linkse stem in het parlement nodig is (de stem van de vakbonden, de andersglobalisten, de systeemcritici, de mensen die het neoliberale systeem niet normaal vinden, de armsten...).
- Het is beter één PVDA'er in het parlement te hebben dan de 15e SP.a-er.
SP.a zegt dat die 15e SP.a-er misschien nodig is om een rechtse regering te vermijden. Nu wil ik niet per se een rechtse regering, maar ik wil wel de SP.a eens overal in de oppositie zien zodat ze daar eens rustig kunnen nadenken over waar ze de laatste jaren nu eigenlijk mee bezig zijn.
Als je sociaal wil stemmen, waarom PVDA in plaats van Groen? Groen! beweert ook een fors sociaal programma te hebben. Een interessant breekpunt dat een mooi voorbeeld is: de BTW. De BTW-heffing is afhankelijk van het soort product:
* 6 % vooral voor basisproducten en geleverde diensten met een sociaal karakter (bijvoorbeeld: levensnoodzakelijke producten, personenvervoer, landbouwdiensten …)
* 12 % voor bepaalde goederen en geleverde diensten die vanuit economisch of sociaal oogpunt belangrijk zijn (bijvoorbeeld: kolen, margarine, abonnement voor betaaltelevisie …)
* 21 % voor handelingen die betrekking hebben op goederen of diensten die niet elders werden vermeld (bijvoorbeeld: nieuwe auto's, huishoudelijke apparaten, cosmetica ...)
De BTW op energie bedraagt nu 21%. PVDA wil die verlagen naar 6% omdat energie een basisbehoefte is, en een grote groep in onze samenleving in toenemende mate moeite heeft om de energiefactuur te betalen. Groen! is tegen zo'n verlaging omdat het vreest dat er dan meer verbruikt en verspild zal worden. Zo zie je dat bij Groen! uiteindelijk de ecologie primeert en bij PVDA het sociale aspect. Kies zelf wat je het belangrijkste vindt.
3. Beloon goede parlementsleden
Gelijk op welke partij je stemt, kijk het rapport van de parlementsleden na op www.standaard.be en beloon degenen die het goed hebben gedaan. Vergroot hun gewicht op de lijst door hun bolletje(s) te kleuren en niet gewoon het bolletje van de partij. Dit is ontzettend belangrijk omdat je je er anders bij neer legt dat België een particratie is waar alleen de kopstukken die in de media komen beloond worden en de ernstige maar minder bekende parlementsleden niet.
Dit alles ter overweging...
Vele groeten
Fenrig
Abonneren op:
Posts (Atom)
